معاذی تبریزی، اردشیر ( ـ پس از ۸۳۷ق)

مَعاذی تبریزی، اردشیر ( ـ پس از ۸۳۷ق)

شاعر ایرانی. اصلش از تبریز بود، اما بیشتر زندگی‌اش در دربار شروان‌شاهان، به‌ویژه امیر شیخ ابراهیم شروان‌شاه، گذشت و شاعر دربار و مدّاح وی بود. معاذی با سلمان ساوجی، عصار تبریزی و کمال خجندی مشاعره داشت. از وی دیوانی حدود ۵هزار بیت به‌جا مانده است.