خوری، اسکندر بیتجالی (ناصره ۱۸۹۰ـ۱۹۷۳)

اسکندر بیتجالی خوری;
زادروز	ناصره ۱۸۹۰م;
درگذشت	۱۹۷۳م
ملیت	فلسطینی
شغل و تخصص اصلی	شاعر، نویسنده و روزنامه نگار
آثار	خوشه (اورشلیم ۱۹۴۶)، درد و آرزو (اورشلیم، ۱۹۶۱)
گروه مقاله	ادبیات عربی

خوری، اسکندر بَیْتْجالی (ناصره ۱۸۹۰ـ۱۹۷۳)

شاعر، نویسنده، و روزنامه‌نگار مسیحی فلسطینی. دانش‌آموختۀ کالج بطریقی کاتولیک بیروت بود. بعد از اعلام مشروطیت عثمانی، عضو هیئتی بود که به‌منظور درخواست حقوقی برای جوامع ارتدوکس مسیحی به قسطنطنیه رفت. بعدها، عربی و فرانسه را در اورشلیم آموخت و در دورۀ قیمومت انگلیس حقوق خواند و منصب امین صلح گرفت. از ۱۹۴۸ به بعد، برای صلیب سرخ کار می‌کرد و هم‌زمان ستون‌نویس نشریات الدفاع و الجهاد در بیت‌المقدس بود (۱۹۴۹ـ۱۹۶۷). مجموعه‌های شعرش، ازجمله تَپش‌های دل (اورشلیم، ۱۹۲۳) و خوشه (اورشلیم ۱۹۴۶)، درد و آرزو (اورشلیم، ۱۹۶۱) بیانگر احساسات ناسیونالیستی اوست. اشعاری نیز برای کودکان و رمانی به نام زندگی پس از مرگ (اورشلیم ۱۹۲۰) دربارۀ فلسطین در جنگ جهانی اول نوشته و چند رمان از روسی و فرانسه به عربی ترجمه کرده است. آثار او پس از جنگ شش‌روزه (۱۹۶۷) عبارت‌اند از مجموعه‌ای از لطیفه‌های کلاسیک عربی با نام ادب و طرب (تل آویو، ۱۹۷۲)، و ۱ جلد خاطرات (همان‌جا، همان سال).