پاریس، اعلامیه
پاریس، اعلامیه (Paris, Declaration of)
قرارداد ۱۸۵۶ در زمینۀ مقررات جنگ دریایی، که کنگرۀ پاریس[۱] صادر کرد. این نخستین تلاش مهم در راستای قانونمندکردن قوانین بینالمللی دریاها بود. اعلامیه حاوی چهار اصل بود: راهزنی دریایی دیگر قانونی تلقی نمیشود؛ پرچم بیطرف از کالاهای خصم، به استثنای کالاهای قاچاق، حفاظت خواهد کرد؛ کالاهای بیطرف، به استثنای کالاهای قاچاق، که با پرچم دشمن حمل میشود مصادره نخواهد شد؛ محاصرۀ دریایی فقط در صورت جلوگیری از دسترسی به ساحل دشمن مجاز است. امریکا ابتدا اعلامیه را نپذیرفت، و مدعی شد که راهزنی دریایی برای کشورهای فاقد ناوگان قدرتمند ضرورت دارد، ولی در جریان جنگ داخلی[۲] و جنگ اسپانیا و امریکا[۳] اعلامیه را پذیرفت. در آغاز جنگ جهانی اول دادگاههای غنایم جنگی اعلامیه را بهرسمیت شناختند، اما نبرد زیردریایی و قاچاق گسترده اصول آن را خدشهدار کرد. بعضی از اهداف آن در اعلامیۀ لندن[۴] (۱۹۰۹) نیز گنجانده شد، اما پیشرفتهای فناوری امکان اجرای بسیاری از مواد آن را در جنگهای قرن ۲۰ ناممکن کرد.