رونی، الفبای

خط الفبایی کهن اقوام ژرمن. رونی ظاهراً از الفبای اتروسکی شمالی رایج نزد قبایل ایتالیک در آلپ شرقی اقتباس شده بود و یکی از اقوام ژرمنی، ساکن منطقۀ بوهم کنونی، در قرن ۲ یا ۳‌م آن را تکامل داد. نخستین نوشته‌ها به این خط از اواسط قرن ۳‌م به‌دست آمده است. رونی در اصل ۲۴ علامت نوشتاری داشت: این علایم در انگلستان به ۳۳ حرف افزایش یافت. در اسکاندیناوی نخست ۱۶ علامتی بود که بالاخره به ۲۶ حرف رسید. رونی در سراسر اروپا بر یادماندهای سنگی و اشیایی مانند سپر یافت شده است. رونی از قرون ۴ تا ۱۲‌م رواج کامل داشت، سپس خط لاتین جایگزین آن شد. الفبای رونی تا حدود قرن ۱۷ هنوز در مناطق روستایی سوئد باقی بود.