فریدمان، الکساندر (۱۸۸۸ـ۱۹۲۵)
فِریدْمان، اَلِکْسانْدْر (۱۸۸۸ـ۱۹۲۵)(Friedman, Aleksandr)
| اَلِکْسانْدْر فِریدْمان Aleksandr Friedman | |
|---|---|
| زادروز |
سن‌پترزبورگ ۱۸۸۸م |
| درگذشت | ۱۹۲۵م |
| ملیت | روسی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشکدۀ ریاضی، سن‌پترزبورگ |
| شغل و تخصص اصلی | ریاضی‌دان |
| شغل و تخصص های دیگر | کیهان‌شناس |
| گروه مقاله | ریاضیات |
| جوایز و افتخارات | سهم اساسی در ایجاد نظریه‌هایی دربارۀ عالم در حال انبساط |
ریاضی‌دان و کیهان‌شناس روس. در ایجاد نظریه‌هایی دربارۀ عالم در حال انبساط سهم اساسی داشت. مهم‌ترین کار او در زمینۀ اخترشناسی، رهیافت مستقل و بدیع‌اش برای حل معادلات میدانِ آلبرت اینشتین[۱] در نظریۀ نسبیت عام[۲] بود. اینشتین راه‌حلی ایستا برای این معادلات ارائه کرد که به عالمی بسته مربوط می‌شود. فریدمان چندین راه‌حل به‌دست آورد که همۀ آن‌ها حاکی از فضا و زمانی همسانگرد[۳] (یکنواختی در همۀ نقاط و از هر جهت) بود، اما چگالی میانگین، و شعاع عالم با زمان تغییر می‌کرد که نشانۀ انبساط یا انقباض عالم است. در سن‌پترزبورگ زاده شد و همان‌جا تحصیل کرد. در آن‌جا به دانشکدۀ ریاضی رفت. از ۱۹۱۸ تا ۱۹۲۰، استاد مکانیک نظری دانشگاه پِرم[۴] بود، اما در ۱۹۲۰ به سن‌پترزبورگ بازگشت و پژوهش‌های فرهنگستان علوم را رهبری کرد. نخستین پژوهش‌هایش در زمینه‌های زمین مغناطیس[۵]، هیدرومکانیک[۶]، و در رأس همۀ آن‌ها هواشناسی نظری[۷] بود.