ایوس

اِئوس (Eos)

در اساطیر یونان، الهۀ سپیده‌دم (اورورا در اساطیر روم). پدر و مادرش هوپریون و تیا از تیتانها بودند. او پیشاپیش ارابۀ هِلیوس که خورشید را حمل می‌کرد در حرکت بود. درپی منازعه با آفرودیت بر سر آرِس، خدای جنگ، آفرودیت او را نفرین کرد که به عشق‌های بی‌شمار گرفتار شود. ائوس زمانی که مجذوب عشق می‌شد، وظایف خود را از یاد می‌برد و خورشید طلوع نمی‌کرد. یکی از عاشقانش تیتونوس خوب‌رو، برادر ناتنی پریام، پادشاه تروآ، بود که ائوس او را جاودانه کرد، اما از یاد برد که به او جوانی ابدی ببخشد. درنتیجه چنان پیر و فرتوت شد که ائوس او را در جایی دور از چشم زندانی کرد. زمانی که پسرش، مِمنون، در جنگ تروآ به دست آشیل، پهلوان یونانی، از پای درآمد، اشک‌های ائوس به‌صورت شبنم صبحگاهی درآمدند. سفالوس را که میلی به او نداشت بلافاصله پس از ازدواج با پروکریس ربود، اما چون به خواسته‌اش توجهی نکرد، پیش از برگرداندن او نزد زنش ظاهر او را تغییر داد و در ذهن‌اش تخم بدگمانی کاشت. اُریونِ شکارچی عاشق دیگر او بود. او نیز به هوای شکار با آرتمیس به او پشت کرد. هرچند پس از مدتی کوشید برای برخورداری از حمایت ائوس نزد او بازگردد، اما آرتمیس براثر دسیسۀ برادرش، آپولون، ندانسته او را با تیر از پای درآورد.

 

---