ایوهمریسم

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

اِئوهِمِریسم (euhemerism)

نظریه‌ای در باب منشأ اساطیر که ائوهمروس[۱]، فیلسوف یونانی قرن ۴‌م، آن را مطرح کرد. وی بر این باور بود که خدایان انسان‌هایی بوده‌اند که به‌سبب خصلت‌ها و رفتارهای منحصربه‌فردشان، پس از مرگ هیئت خدایی یافته‌اند. او مدعی بود که حین سفر به اقیانوس هند، جزیره‌ای را به نام پانچایا[۲] کشف کرده است که در سنگ‌نوشته‌های آن از خدایان یونانی به‌منزلۀ افراد بشر نام برده شده است. ائوهمروس را به الحاد متهم کردند، اما نظریۀ او را اندیشمندان و فیلسوفان دوره‌های بعد، همچون پولیبیوس[۳]، لاکتانتیوس[۴]، و اوگوستین قدیس[۵] پذیرفتند؛ بعدها نویسندگان یونانی آن را به‌صورت داستان‌هایی از وقایع ساده و متعارف درآوردند که در آن‌ها آئولوس[۶] دریانوردی قدیمی، سیکلوپ‌ها[۷]، نژادی از وحشیان مقیم سیسیل، اطلس، منجم و اسکولا[۸] و پگاسوس[۹] راهزنان دریایی چابکی بودند.

 


  1. Euhemerus
  2. Panchaia
  3. Polybius
  4. Lactantius
  5. Saint Augustine
  6. Aeolus
  7. Cyclops
  8. Scylla
  9. Pegasus