گلدزیهر، ایگناتس (۱۸۵۰ـ۱۹۲۱)
گُلْدْزیهِر، ایگْناتْس (۱۸۵۰ـ۱۹۲۱)(Goldziher, Ignaz)
(یا: گُلْدْتْسیهر) خاورشناس و اسلام‌شناس مجارستانی. در خانواده‌ای یهودی به‌دنیا آمد. در بوداپست، برلین و لایپزیگ درس خواند و زبان‌های سامی را آموخت. در ۱۸۷۰ با نوشتن رساله‌ای دربارۀ تنخوم اورشلیمی، از مفسران تورات، از دانشگاه لایپزیگ دانشنامۀ دکتری گرفت. در ۱۸۷۲ استادیار دانشگاه بوداپست شد. در ۱۸۷۳ به مصر و سوریه و فلسطین سفر کرد و در قاهره در کلاس‌های فقه و کلام اسلامی در الازهر شرکت کرد. در ۱۸۹۰ مدرّس دین‌شناسی و حکمت در مدرسۀ دینی یهودیان در بوداپست و در ۱۸۹۴ استاد دانشگاه بوداپست شد. در کلام، عقیده‌شناسی و فرقه‌شناسی مهارت داشت و از مراجع و صاحب‌نظران برجستۀ روزگار خود در تاریخ اسلام و فرقه‌های آن و حدیث و فقه و کلام اسلامی بود. از آثارش: ظاهریه، مذهب و تاریخشان (۱۸۸۴)؛ تحقیقات اسلامی در دو جلد (۱۸۹۹ـ۱۸۹۰)؛ چاپ المعمّرین ابوحاتم سجستانی (۱۸۹۹)؛ گفتارهایی دربارۀ اسلام (۱۹۱۰) که به فارسی ترجمه شده است؛ گرایش‌های تفسیری قرآن در میان مسلمانان (۱۹۲۰).