پاسور، بازی

پاسور، بازی

(یا: چاربرگ) مرکب از دو جزء «پا»‌ به‌معنی حریف و شریک، و «سور» به‌معنی مهمانی و جشن، قدیمی‌ترین نوع بازی با ورق. پس از گزینش اوستا، بازیکنان بر سرِ معیار قرارگرفتن خال بالاتر یا پایین‌تر توافق می‌کنند. خال‌های صورت، پایین و خال‌های عدد، به‌حسب اعدادشان، بالا محاسبه می‌شوند. اوستا پس از بُرزدن ورق‌ها و عمل کوپ، چهاربرگ برای خود برمی‌دارد، چهار برگ به حریف می‌دهد و چهار برگ بر زمین رومی‌کند. هیچ‌کدام از ورق‌های زمین نباید سرباز باشد. بازی را حریف آغاز می‌کند. هر نفر می‌تواند با یک ورق دستِ خود، یک یا چند ورق از ورق‌های زمین را، با حاصل‌جمع یازده، به سود خود بردارد. بازیکنی که نتواند ورقی بردارد، یکی از ورق‌های بی‌ارزش خود را بر زمین می‌اندازد. پس از تمام‌شدن ورق‌های دست هر دو بازیکن، چهار برگ دیگر به همین ترتیب تقسیم می‌شود. امتیاز بازیکنان چنین محاسبه می‌شود: خاج شدن، یعنی داشتن هفت برگ از خال گشنیز، هفت امتیاز؛ هر ورق سرباز و آس، هر کدام یک امتیاز؛ ورق دولوی گشنیز، دو امتیاز؛ ورق ده لوی خشت، سه امتیاز. هدف، رسیدن به امتیاز ۶۲ است. این بازی به گونه‌های دیگر نیز رواج دارد: ۱. پاسور روباز که در آن ورقه‌ها، چهار به چهار، یک‌جا تقسیم می‌شود؛ ۲. پاسور چهار نفری، که در آن بازیکنان دو به دو شریک می‌شوند؛ ۳. پاسور ۲۶تایی که در آن ورق‌ها یک‌جا، ۲۶ به ۲۶ تقسیم می‌شود و ورق‌های زمینه در جریان روشدن ورق‌های دستِ هریک از بازیکنان مشخص می‌شود.