بائو دایی
| بائو دایی Bao dai | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۱۳م |
| درگذشت | ۱۹۹۷م |
| ملیت | ویتنامی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در فرانسه |
| شغل و تخصص اصلی | فرمانروا |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
بائو دائی (۱۹۱۳ـ۱۹۹۷م)(Bao dai)
(نام اصلی: نگوین وین توی[۱]) امپراتور آنام[۲] (حک: ۱۹۲۶ـ۱۹۴۵م) و آخرین امپراتور ویتنام (حک: ۱۹۴۹ـ۱۹۵۵م). فرزندِ امپراتور خای دین[۳]. در فرانسه تحصیل کرد و بیشتر دورۀ جوانی خود را در این کشور گذراند. او خواهان اصلاحات و نوسازی ویتنام بود، اما نتوانست همکاری فرانسه را جلب کند. درخلال جنگ جهانی دوم، زیر نفوذ فرانسویان بود و از مارس ۱۹۴۵م، با سیطَرِۀ ارتش ژاپن بر سراسر هندوچین[۴]، به‌منزلۀ زمامداری بی‌اختیار زیر نظر ژاپنی‌ها حکومت کرد. هوشی‌مین[۵]، رهبر انقلاب و استقلال ویتنام پس از انقلاب اوت ۱۹۴۵م، از او خواست تا از مقام خود کناره‌گیری کند و به‌عنوان شهروند در دولت جدید، سِمَت مشاور را برعهده بگیرد. بائو دائی به هنگ‌کنگ گریخت. در ۱۹۴۹م فرانسوی‌ها اصل استقلال ویتنام را پذیرفتند و بائو دائی در مه ۱۹۴۹م به ویتنام بازگشت. در ۱۹۵۵م همه‌پرسی تبدیل ویتنام به جمهوری برگزار شد و درپی آن بائو دائی از کار کناره گرفت و برای ادامۀ زندگی به فرانسه بازگشت. شیوۀ زندگی بائو دائی سبب شد که او را «امپراتور عیاش» لقب دهند.