بسیط، بحر

بَسیط، بحر

(در لغت به‌معنی گسترده) از بحرهای عروضی است که از تکرار مستفعلن فاعلن پدید می‌آید. ازجمله زحاف‌های این بحرند: خَبْن و خَبْل. این بحر در فارسی چندان به‌کار نرفته و از بحور عرب به‌شمار می‌رود. پرکاربردترین وزن‌های آن عبارت‌اند از مستفعلن فاعلن مستفعلن فاعلن: از عشق آن بی‌وفا افتاده‌ام در بلا/هرگز نگوید مرا برخیز و یک دم بیا؛ مفاعلن فعلن مفاعلن فعلن: چرا همی بت من به من نمی‌نگرد/به یک دو بوسه همی غم از دلم نبرد؛ مستفعلن فعلن مستفعلن فعلن: در لطف اگر بِرَوی شاهِ همه چمنی/در قهر اگر بروی کُه را ز بُن بکَنی (امیر معزّی)؛ فعلتن فعلن فعلتن فعلن: چه بوفا پسری، چه بسزا صنمی/که به زبان ناوری، که تو چرا به غمی (المعجم)