بهاییساجیا ـ گورو
بَهائیساجیا ـ گورو (Bhaisajya-guru)
(در زبانهای تبّتی سمَن ـ بلَه ـ رگیال ـ پو[۱]، در چینی یائو ـ شی ـ فو[۲]، و در ژاپنی یاکوشی نیورائی[۳]) نام بودای شفابخش در زبان سانسکریت. در تبت، چین و ژاپن پیروان بسیار دارد. به باور مردم، تنها لمس بت او یا ذکر نامش کافی است تا بیماری را شفا دهد. ولی شفای امراضِ وخیمتر نیاز به اجرای اعمال آیینی[۴] پیچیدهای دارد که شرحشان در کتاب مقدس کیش بهائیساجیا ـ گورو آمده است. او با بودای خودزادۀ لایزال، اَکسوبهیا[۵] (یا در میان بعضی فرقه[۶]های ژاپنی معتقد به بودای لایزال دیگر، وَئیروچَنَه[۷]) نسبت دارد و فرمانروای بهشت شرقی[۸] است. پرستش او، در ژاپن، در دورۀ هییان[۹] (۷۹۴ـ ۱۱۸۵م)، به اوج رسید و در مسلکهای تِندائی[۱۰]، شینگون[۱۱]، و ذن[۱۲] از جایگاه ویژهای برخوردار بود. از سوترا[۱۳]ی بهائیساجیا ـ گورو دو روایت تبتی و چهار ترجمۀ چینی برجای مانده است.