نجاتی گیل، بهجت (استانبول ۱۹۱۶ـ همان جا ۱۹۷۹)

نجاتی گیل، بهجت (استانبول ۱۹۱۶ـ همان‌جا ۱۹۷۹)

شاعر، نمایش‌نامه‌نویس، مترجم و نویسندۀ ترکیه‌ای. دورۀ دانشکدۀ زبان و ادبیات ترک دانشگاه استانبول را تمام کرد (۱۹۴۰). درپی آن به تدریس روی آورد و در ۱۹۶۰ از دانشسرای ‌عالی استانبول بازنشسته شد. از برجسته‌ترین چهره‌های شعر نوین ترکیه به‌‌شمار می‌رود. اولین شعر او در ۱۹۳۵ به‌چاپ رسید. شالودۀ اشعارش موضوعاتی چون خانواده، مرگ، ناسازگاری، و عشق است. از آثارش: مجموعه‌های شعر سرزمین کهن (۱۹۵۶)، خانه‌ها (۱۹۵۳)، قدم‌زدن دو‌‌نفره (۱۹۶۸)، فصل تابستان (۱۹۶۳)؛ فرهنگ آثار در ادبیات ما (۱۹۷۹)؛ ترجمۀ کتاب ترانه‌ها از هاینریش هاینه (۱۹۷۲)؛ ترجمۀ بوف‌کور صادق هدایت (۱۹۷۷).