بیاتریچه پورتیناری
بئاتْریچه پورتیناری (۱۲۶۶ـ۱۲۹۰م)(Beatrice Portinari)
(یا: بئاتْریس) دختر یکی از نجیب‌زادگان فلورانسی[۱]. دانته[۲] در ۹سالگی به وی، که ۸ساله بود، دل می‌بندد. نه سال بعد دختر برای نخستین‌بار با او صحبت می‌کند و همین دانته را به قول خودش شاعر می‌کند. دانته همواره بئاتریچه را، حتی پس از ازدواجش با مردی دیگر، تحسین می‌کند. مرگ وی نیز شاعر را عمیقاً اندوهگین می‌سازد. دانته در آثارش، به‌ویژه در کمدی الهی[۳] و زندگی نو[۴] وی را می‌ستاید. اصولاً زندگی نو از عشق دانته به بئاتریچه مایه می‌گیرد و در آن شاعر ضمن بیان شکوه عشق وی، مرحلۀ تبدّل عشق دنیایی بئاتریچه به مظهری از عشق آسمانی را ترسیم می‌کند. در کمدی الهی، راهنمای دانته در بهشت، همین بانوست.