عبدالرحمان، تنکو (۱۹۰۳ـ۱۹۹۰)
عَبدُالرَّحمان، تُنْکو (الواستار 1903ـ کوالالامپور 1990) (Abdul Rahman, Tuanku)
دولتمرد مالزیایی، اولین نخست‌وزیر مالایای مستقل (۱۹۵۷ـ۱۹۶۳) و مالزی (۱۹۶۳ـ۱۹۷۰). در کوالا کدا به‌دنیا آمد، پدرش سلطان مالزی و مادرش شاهدختی تایلندی بود. در انگلستان در رشتۀ حقوق تحصیل کرد. پس از بازگشت به مالزی، «حزب اتفاق» را در ۱۹۵۲ بنیاد نهاد. حزب اتفاق در انتخابات ۱۹۵۵ پیروز و او با کسب استقلال مالزی در ۱۹۵۷ نخست‌وزیر شد، و هنگامی که مالایا بخشی از مالزی در ۱۹۶۳ شد، همین مقام را حفظ کرد. دستاورد بزرگ او گرد‌آوردن اقوام ماله، چینی و هندی در حزب اتفاق بود، ولی در دهۀ ۱۹۶۰ او را به گرایش به‌سوی مالایایی‌ها متهم کردند. و درپی آن شورش‌های قومی در کوالالامپور در ۱۹۶۹ روی داد و او پس از بارها تلاش برای احیای روابط بهتر میان اقوام مالزی، در ۱۹۷۰ کناره‌گیری کرد. در اواخر عمر، از رهبری خودکامۀ مهاتیر محمد انتقاد می‌کرد.