چشمه علی ری، تپه

چشمۀ علی رِی، تپّه

چشمه علي رِي، تپّه

محوطۀ باستانی واقع در شهر ری و در کنار چشمه‌ای به همین نام. اِریک اِشمیت از دانشگاه پِنسیلوانیا در سال‌های ۱۳۱۳ـ۱۳۱۵ش چشمه علی را کاوش کرد. در ۱۳۷۶ش، سازمان میراث فرهنگی آن‌جا را دوباره کاوش کرد. هرچند اشمیت در کاوش‌های خود آثار فرهنگی منسوب به اَشکانیان را کشف کرد، اما اهمیت و شهرت چشمه‌علی به فرهنگ پیش از تاریخی آن یعنی از عصر نوسنگی جدید است. سفال‌های سرخ با نقش‌های سیاه فرهنگ چشمه علی در بسیاری از محوطه‌های باستانی هزارۀ پنجم پ‌م دشت‌های تهران، ری و قزوین پیدا شده است که از آن جمله‌اند تپۀ زاغه و تپۀ سیَلک. قدمت فرهنگ چشمه علی به حدود ۶۰۰۰ تا ۴۰۰۰پ‌م می‌رسد. شهر ری باستان در بالای این تپه به‌وجود آمده بود. روی صخره‌ای در نزدیک چشمه علی نقش‌برجسته‌ای از دورۀ ساسانیان وجود داشت که با معماری دورۀ قاجار ازبین رفت.