میلو، تیتوس آنیوس پاپی نیانوس ( ـ۴۸پ م)
میلو، تیتوس آنیوس پاپی‌نیانوس ( ـ۴۸پ‌م)(Milo, Titus Annius Papinianus)
دولتمرد رومی. مخالف یولیوس سِزار[۱] و حامی سیسرون[۲] خطیب بود. میلو و دشمن اصلی‌اش پوبلیوس کلودیوس[۳] دارو دسته‌های شبه‌نظامی تشکیل دادند که مدام در خیابان‌های رُم به جان یکدیگر می‌افتادند. در ۵۷پ‌م، که منصب تریبونی داشت، علیه سزار فعالیت می‌کرد و به بازگشت سیسِرون از تبعید کمک کرد. در ۵۳پ‌م، نامزد کنسولی و کلودیوس نامزد پرایتور[۴]ی بود. درنتیجۀ زدوخوردهای خیابانی، ادارۀ کشور را از هم پاشید و انتخابات برگزار نشد (۵۳پ‌م). سال ۵۲پ‌م در حالی آغاز شد که رُم کنسول و پرایتور نداشت، و در ژانویۀ ۵۲پ‌م کلودیوس در زدوخورد با میلو در نزدیکی بوویله[۵] کشته شد. در هرج‌ومرج پس از آن، پُمپیوس[۶] برای برقراری نظم به‌عنوان کنسول یگانه انتخاب گردید. میلو محاکمه، و به‌رغم دفاع سیسِرون، محکوم و به مارسی[۷] تبعید شد. پس از آغاز جنگ داخلی (۴۸پ‌م) به ایتالیا بازگشت و در شورش مسلحانه برضد سِزار هم‌قطاران سِزار در ایتالیا او را کشتند.