انکومو، جاشوا (۱۹۱۷ـ۱۹۹۹)
اِنکومو، جاشوا (۱۹۱۷ـ۱۹۹۹)(Nkomo, Joshua)
| جاشوا انکومو Joshua Nkomo | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۱۷م |
| درگذشت | ۱۹۹۹م |
| ملیت | اهل زیمبابوه |
| تحصیلات و محل تحصیل | افریقای جنوبی |
| شغل و تخصص اصلی | دولتمرد |
| سمت | معاون رییس جمهور (۱۹۹۰ـ۱۹۹۹)، رییس زاپو (اتحادیه خلق افریقایی زیمبابوه)، از اعضای کابینه رابرت موگابه، دبیر سازمان دهنده اتحادیه کارگران راه آهن افریقایی رودزیا، رییس کنگره ملی افریقا در رودزیای جنوبی |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
دولتمرد و فعال در اتحادیههای کارگری زیمبابوه و معاون رئیسجمهور (۱۹۹۰ـ۱۹۹۹). از ۱۹۶۱ در مقام رئیس زاپو[۱] (اتحادیۀ خلق افریقایی زیمبابوه[۲]) از رهبران جنبش ملیگرای سیاهپوست علیه رژیم سفیدپوست رودزیا[۳] بهشمار میرفت. از ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۲ و نیز از ۱۹۸۷ از اعضای کابینۀ رابرت موگابه[۴] بود. اِنکومو پس از تکمیل تحصیلاتش در افریقای جنوبی، کارمند امور رفاهی در راهآهن رودزیا و سپس دبیر سازماندهندۀ اتحادیۀ کارگران راهآهن افریقایی رودزیا[۵] شد. در ۱۹۵۰ وارد سیاست شد و از ۱۹۵۷ تا ۱۹۵۹ رئیس کنگرۀ ملی افریقا در رودزیای جنوبی بود. در ۱۹۶۱ زاپو را پدید آورد و ریاست آن را برعهده گرفت. به همراه دیگر فعالان سیاسی افریقایی سیاهپوست دستگیر شد و از ۱۹۶۳ تا ۱۹۷۴ در بازداشت بود. پس از آزادی، در ۱۹۷۶ با نیروهای خود به رابرت موگابه پیوست و رهبری مشترک جبهۀ میهنپرستان[۶] را برعهده گرفت، که با رژیم سفیدپوست حاکم به رهبری ایان اسمیت[۷] مبارزه میکرد. اِنکومو در کنفرانس لنکستر هاوس[۸] شرکت داشت، که به استقلال رودزیا با نام جدید «زیمبابوه» انجامید، و از اعضای کابینه و معاون رئیسجمهور شد.