بیزلی، جان (۱۸۸۵ـ۱۹۷۰)
بیزْلی، جان (۱۸۸۵ـ۱۹۷۰)(Beazley, John)
باستان‌شناس بریتانیایی، متخصص در فرهنگ یونان و روم باستان. سیر مطالعه در زمینۀ سفال منقوش[۱] (نقاشی روی گلدان‌ها و ظروف سفالین) یونان باستان را دگرگون کرد و نشان داد که با تجزیه و تحلیل سبک نقاشی‌ها می‌توان کار یکایک نقاشان را از هم جدا کرد و سیر تحوّل هنری آنان را بازشناخت. گلدان‌های سفالین و سایر اشیای عتیقه‌اش را، همراه با یادداشت‌ها و عکس‌هایش، به «موزۀ اَشمولین[۲]» اهدا کرد. بیزلی از ۱۹۲۵ تا ۱۹۵۶ استاد باستان‌شناسی کلاسیک در دانشگاه آکسفورد بود. مهم‌ترین نوشته‌های او از میان کتاب‌ها و تک‌نگاری‌های متعددش بدین قرارند: پیکرتراشی و نقاشی یونانی تا پایان دورۀ یونانی[۳]، با همکاری بی اشمول (۱۹۳۲)، سفالینه‌نگاران آتنیِ نقوش قرمز[۴] (چاپ دوم، ۱۹۶۳)، سفالینه‌نگاری اِتروریایی[۵] (۱۹۴۷)، سفالینه‌نگاران آتنیِ نقوش سیاه[۶] (۱۹۵۶)، افزوده‌هایی بر سفالینه‌نگاران آتنی نقوش سیاه و سفالینه‌نگاران آتنی نقوش قرمز (چاپ دوم، ۱۹۷۱). بیزلی در ۱۹۵۹ لقب نجیب‌زاده گرفت.