الئوسین، جزایر
اِلئوسین، جزایر (Aleutian Islands)
زنجیره‌ای از جزایر آتشفشانی در اقیانوس آرام شمالی، به طول ۱,۹۰۰ کیلومتر، با ۱۲هزار نفر جمعیت (۱۹۹۰). از جنوب غربی آلاسکا ـ که خود بخشی از این زنجیره است ـ شروع می‌شود و به سمت کامچاتکا[۱] گسترش می‌یابد. چهارده جزیرۀ بزرگ و بیش از ۱۰۰ جزیرۀ کوچک در امتداد گودال آلئوسین[۲] گسترده شده‌اند. جزیرۀ یونیمَک[۳] (به مساحت ۳,۵۰۰ کیلومتر مربع) بزرگ‌ترین جزیرۀ این زنجیره است و دو آتشفشان فعّال[۴] دارد. این جزایر، کوهستانی‌اند و زمین‌هایی بایر و بی‌درخت دارند؛ در سرتاسر سال یخ نمی‌بندند و غالباً مه‌آلودند. جزیرۀ آنالَسکا[۵] به‌علت داشتن لنگرگاه[۶] مناسب، مهم‌ترین جزیرۀ تجاری محسوب می‌شود. الیوت[۷]ها حدود ۱۰۰۰پ‌م در این جزایر ساکن شدند؛ یک هیئت اعزامی روسی در ۱۷۴۱ جزایر مذکور را کشف کرد؛ امریکا با خرید آلاسکا در ۱۸۶۷، صاحب این جزایر نیز شد. در ۱۹۴۲ و ۱۹۴۳ ژاپنی‌ها جزایر اَتو[۸] و کیسکا[۹] را تصرف کردند؛ در ماه مِی ۱۹۴۳، در تنها نبرد زمینی‌ای که در جنگ جهانی دوم در امریکای شمالی اتفاق افتاد، جزیرۀ اتو از ژاپنی‌ها باز پس گرفته شد.