جنگ های ناپلیونی
جنگهای ناپِلِئونی (Napoleonic Wars)
جنگهای اروپایی (۱۸۰۳ـ۱۸۱۵)، که ناپلئون اول فرانسه پس از جنگهای انقلابی[۱] فرانسه و بهقصد تصرف اروپا برضد قوای متحد بریتانیا، کشورهای آلمان، اسپانیا، پرتغال، و روسیه، راه انداخت. در بُرههای از این جنگها، تقریباً سراسر اروپا تحت سلطۀ ناپلئون درآمد؛ سرانجام در نبرد واترلو[۲] (۱۸۱۵) شکست خورد. درخلال جنگهای ناپلئونی، هزینۀ سالانۀ ارتش بریتانیا بین ۶۰ درصد تا ۹۰درصد کل درآمد دولت بود. حدود نیمی از ارتش ناپلئون را مُزدوران خارجی، عمدتاً سوئیسی و آلمانی، تشکیل میدادند. پیروزی دریاسالار هوریشیو نلسون[۳] بر ناوگان مشترک فرانسوی و اسپانیایی در نبرد ترافالگار[۴] (۱۸۰۵)، برتری دریایی بریتانیا را درخلال جنگهای ناپلئونی تثبیت کرد.