ویلکینز، جورج هیوبرت (۱۸۸۸ـ۱۹۵۸)
ویلْکینز، جورج هیوبِرْت (۱۸۸۸ـ۱۹۵۸)(Wilkins, George Hubert)
کاشف استرالیایی و پیشتاز اکتشاف در نواحی قطبی در دهۀ ۱۹۲۰. در دانشکدۀ معدن آدلائید[۱] درس خواند. در ۱۹۱۲ و ۱۹۱۳ عکاس خبری در جنگ‌های بالکان[۲] بود و از ۱۹۱۳ تا ۱۹۱۷ در مقام عکاس، یک هیئت اکتشاف در شمالگان کانادا[۳] را به رهبری ویلهیالمور استفانسون[۴]، کاشف کانادایی همراهی کرد. در ۱۹۲۰ نخستین سفر اکتشافی خود را در جنوبگان[۵] انجام داد و از ۱۹۲۱ تا ۱۹۲۲ طبیعی‌دان آخرین سفر اکتشافی سِر ارنست هنری شکلتون[۶]، کاشف انگلیسی، بود. ویلکینز رئیس هیئتی اکتشافی بود که از ۱۹۲۳ تا ۱۹۲۵ در استرالیای استوایی به تحقیقات زیست‌شناسی پرداخت. در بازگشت به نواحی شمالگان در ۱۹۲۶، پیشتاز اکتشاف هوایی در نواحی قطبی بود. در ۱۹۲۸ او و خلبانش کارل بنجامین آیلسون[۷] از پوینت بَرو[۸]، در آلاسکا، تا اسپیتزبرگ[۹]، در مجمع‌الجزایر نروژی، پرواز کردند. این پرواز ۳,۳۸۰ کیلومتری بر فراز آب‌های عمدتاً نامکشوفۀ شمالگان، نخستین پرواز از امریکای شمالی تا نواحی قطبی اروپایی بود. به‌همین علت ویلکینز در ۱۹۲۸ عنوان شهسواری دریافت کرد و در اواخر همان سال به اکتشافات هوایی در جنوبگان پرداخت. در ۱۹۳۱ تلاش او در زیردریایی ناتیلوس[۱۰] برای اکتشافِ مناطق زیر قطب شمال ناکام ماند. آخرین سفر اکتشافی او در ۱۹۵۷ در جنوبگان صورت گرفت. آثار ویلکینز عبارت‌اند ازاسترالیای کشف ناشده[۱۱] (۱۹۲۸)، پرواز بر فراز شمالگان[۱۲] (۱۹۲۸)، و زیر قطب شمال[۱۳] (۱۹۳۱).