کنینگ، جورج (۱۷۷۰ـ۱۸۲۷)
کَنینگ، جورج (۱۷۷۰ـ۱۸۲۷)(Canning, George)
سـیـاستـمـدار مـحـافـظـه‌کار انگلیسی و وزیر امور خارجه (۱۸۰۷ـ۱۸۱۰ و ۱۸۲۲ـ۱۸۲۷). در ۱۸۲۷ با ائتلاف با ویگ‌ها[۱] (لیبرال‌ها) نخست‌وزیر شد. درخلال جنگ‌های ناپلئونی[۲]، عمدتاً مسئول توقیف ناوگان دریایی دانمارک و دخالت انگلستان در شبه‌جزیرۀ اسپانیا (ایبری) بود. کنینگ در ۱۷۹۳ به پارلمان راه یافت. اشعار، هجویه‌ها، و هزلیاتش در مخالفت با ژاکوبن[۳]ها (۱۷۹۷ـ۱۷۹۸) باعث شد که ویلیام پیت جوان[۴] مقام او را ارتقا دهد. مخالفت کنینگ با لشکرکشی والخِرِن[۵] در ۱۸۰۹ به کشمکش بین او و کاسلری[۶]، وزیر جنگ، و کناره‌گیری‌اش از سِمت وزارت امور خارجه انجامید؛ رئیس هیئت نظارت[۷] (۱۸۱۶ـ۱۸۲۰) بود. پس از مرگ کاسلری در ۱۸۲۲، بار دیگر وزیر خارجه شد و از جنبش‌های ملی در یونان و امریکای جنوبی حمایت کرد و در ۱۸۲۷ به نخست‌وزیری رسید. پس از خودداری ولینگتون[۸]، پیل[۹]، و دیگران از عضویت در کابینۀ کنینگ، با ویگ‌ها ائتلاف کرد. کنینگ در ۱۸۲۷ چند ماه پس از به‌دست‌گرفتن منصب نخست‌وزیری درگذشت.