لویل، جیمز راسل (۱۸۱۹ـ۱۸۹۱)
لوئِل، جِیْمْز راسِل (۱۸۱۹ـ۱۸۹۱)(Lowell, J(ames) R(ussell))
شاعر امریکایی. طیف آثارش از رؤیای سِر لونفال[۱] (۱۸۴۸)، که اثری است پندآموز، تا اشعار هجوآمیزی چون نامه‌های بیگلو[۲] (۱۸۴۸) را دربر‌می‌گیرد. در مقام منتقد، آگاهی از سنت ادبی امریکا را تعمیق بخشید. دیپلمات هم بود و در اسپانیا (۱۸۷۷ـ۱۸۸۰) و انگلستان (۱۸۸۰ـ۱۸۸۵) کاردار بود. محور نخستین اشعارش، که ساختی پیچیده و منسجم دارند، بحران‌های معنوی است. اشعار بعدی‌اش (از دهۀ ۱۸۵۰ به‌بعد) سست‌مایه‌ترند و از روابط شخصی، فعالیت‌های سیاسی چپ‌گرایانه، و دوره‌های بی‌ثباتی روحی خود وی مایه گرفته‌اند. لوئل در کیمبریج، ماساچوست[۳]، به‌دنیا آمد و از دانشکدۀ حقوق دانشگاه هاروارد فارغ‌التحصیل شد. در هاروارد تدریس کرد و از ۱۸۵۷ تا ۱۸۶۱ سردبیر ماهنامۀ آتلانتیک[۴] و از ۱۸۶۳ تا ۱۸۷۲ عضو شورای سردبیری نورت امریکن ریویو[۵] بود. در میان آثار نقد او مقاله‌هایی دربارۀ بزرگان ادبیات، ازجمله شکسپیر[۶]، دانته[۷] و کولِریج[۸] دیده می‌شود. لوئل از فعالان مدافع الغای بردگی بود و بین ۱۸۴۵ و ۱۸۵۰ بیش از ۵۰ مقاله بر‌ضد برده‌داری منتشر کرد. از دیگر آثار اوست: صفحاتی از نشریۀ ایتالیایی من[۹] (۱۸۵۴).