هال، جیمز (۱۷۶۱ـ۱۸۳۲)

هال، جِیمز (۱۷۶۱ـ۱۸۳۲)(Hall, James)

زمین‌شناس اسکاتلندی. از پایه‌گذاران زمین‌شناسی تجربی بود و شواهدی در حمایت از نظریات جیمز هاتون، طبیعی‌دان اسکاتلندی، درخصوص شکل‌گیری پوستۀ زمین عرضه کرد. در ۱۷۷۶، لقب بارون گرفت. تلاش کرد تا نظریه‌های زمین‌شناختی ژرفاگرای دوست خود، جیمز هاتن، را اثبات کند. طبق این دیدگاه، عامل اصلی سازندۀ سنگ‌ها و شکل‌دهندۀ پوسته زمین حرارت بود، نه آب. او با آزمایش‌های موفقی در کوره نشان داد نظریۀ هاتون، مبنی‌بر ایجاد ساختارهای بلورین براثر سردشدن بسیار آرام سنگ‌های آذرین، صحیح است. هال همچنین بیان کرد سنگ‌های بازالت و گرانیت دارای درجه‌ای از قابلیت تبدیل به یکدیگرند و نیز نشان داد سنگ آهک تحت فشار مناسب، حتی در دماهای بسیار بالا، تجزیه نخواهد شد. در بِرویکشر زاده شد و بیشترِ دهۀ ۱۷۸۰ را به مسافرت در اروپا گذراند. مطالعات زمین‌شناختی وسیعی در کوه‌های آلپ صورت داد و کوه اِتنای سیسیل را بررسی کرد. برندۀ جایزۀ شیمی نو آنتوان لاوازیه نیز شد.

 

---