نوبخت، حبیب الله (شیراز ۱۲۷۴ـ۱۳۵۶ش)
نوبَخت، حبیب‌الله (شیراز ۱۲۷۴ـ۱۳۵۶ش)
روزنامه‌نگار، شاعر و نویسندۀ ایرانی. او حکمت الهی و فلسفی را نزد استادان هندی در نجف فراگرفت. در دوازده‌سالگی، به استانبول رفت و در اواخر جنگ جهانی اول به شیراز بازگشت. در هجده‌سالگی، ادبیات عرب را نزد شیخ عبدالرحمان کویتی، از مشایخ عرب، فراگرفت. از مطبوعاتی‌‌های معروف و مدیر هفته‌نامۀ سیاسی بهارستان (نشریه‌ای طرفدار کودتای ۱۲۹۹ و از هواداران جدی آلمان) بود. مدیریت مجله‌های زندگانی، فکر آزاد، دنیای ایران، و گل آتشی (هفته‌نامۀ فکاهی) در شیراز را برعهده داشت. دومین مدیر قشون، مجلۀ اختصاصی ارتش بود. در اواخر جنگ جهانی دوم، با عده‌ای دیگر در حزب کبود برضد روس‌ها و انگلیس‌ها جنگید. از آثارش: میتولوژی؛ ماوراء مدرسه؛ علم و تربیت؛ علم روح؛ علم منطق؛ دیوان دین (تهران، ۱۳۳۴)؛ شاهنامۀ نوبخت در تاریخ ایران از آخر سلطنت ساسانیان (جایی‌که شاهنامه تمام شده) تا سلطنت رضاشاه.