غبار، خط

غُبار، خط
خطی برگرفته از از نسخ و رقاع که با قلمی نازک، ریز و ظریف نگاشته می‌شود. این قلم در آغاز کاربرد سیاسی داشت و بیشتر در رساندن پیغام‌های سیاسی با کبوتر معلم به‌کار می‌رفت که به این کبوتران نامه‌بر قلم‌الجناح نیز می‌گفتند. پس از قرن ۷ق این خط کاربرد تزیینی یافت. نخستین قرآنی که به خط غبار کتابت شد به قلم عمر اَقْطع بود که دست راست نداشت و با دست چپ می‌نوشت؛ او این قرآن را برای تیمور گورکانی ( ـ۸۰۷ق) نوشت. غبار خطی است یکدست، خالص، و بسیار ریز که خاص یک نوع خط نیست؛ هر خطی که با قلم باریک نوشته ‌شود غبار و چنانچه با قلم جلی کتابت ‌شود طومار نامیده می‌شود. خط غبار از خطوط رایج نیست و برای تفنن نوشته می‌شود.