رشف النصایح الایمانیه
رَشْفُ النَّصَائِح‌ِالإِیمانِیّه
(یا: رَشْف‌النَّصائِح‌اِلإِیمانیةِ وکَشْفُ‌الفَضائِحِ‌الیونانیّة) کتابی به عربی، در تصوف نوشتۀ شهاب‌الدین عمر سهروردی. این کتاب هرچند در رتبت و نیز شهرت، هرگز نتوانست با عوارف‌المعارفِ مؤلف همسری کند، اما باز در شمار آثارِ اثرگذار بر تصوّف متأخّر، به‌ویژه طریقت سهروردیه، است. این کتاب، درپی تبیین الهیات اسلامی، با دیدگاهی خانقاهی است. در آن مسائلی از قبیل نبوت، معاد، حشر و نشر و صفات باری بررسی شده است. مهم‌ترین خصیصۀ این کتاب، ردّ حکمت اسلامی است، با این توجیه که زادۀ فلسفۀ یونانیان است و قواعدی همچون قاعدۀ الواحد را، که به زعمِ مؤلّف، کفر محض است، از آن فلسفه به میراث برده است. از این‌رو، سهروردی در این رساله، از تکفیر نامورانی همچون فارابی و ابن سینا ابایی ندارد. او در این کتاب حتی به دانشمندانِ علوم هیئت و نجوم هم به‌سختی می‌تازد. ترجمه‌ای فارسی نیز در نیمۀ دوم قرن ۸ق از این کتاب به‌دست داده‌اند که البته ترجمه‌ای تحریری (آزاد) است. این ترجمه به‌چاپ رسیده است.