ژیگموندی، ریشارد (۱۸۶۵ـ۱۹۲۹)
ژیگْموندی، ریشارد (۱۸۶۵ـ۱۹۲۹)(Zsigmondy, Richard)
| ریشارد ژیگْموندی Richard Zsigmondy | |
|---|---|
| زادروز |
اتریش 1865م |
| درگذشت | 1929م |
| ملیت | آلمانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در مونیخ |
| شغل و تخصص اصلی | شیمی‌دان |
| گروه مقاله | شیمی |
| جوایز و افتخارات | جایزۀ نوبل شیمی 1925 |
شیمی‌دان آلمانی، زادۀ اتریش. اولترامیکروسکوپ[۱] را طراحی کرد و ساخت (۱۹۰۳) که در آن، تابش نور میکروسکوپ در زوایای مناسبی با محورها قرار گرفت. در میکروسکوپ‌های متداول، منبع نور موازی با محور دستگاه قرار می‌گیرد. آرایش ژیگموندی این امکان را فراهم ساخت تا ذراتی با قُطر ده میلیونیم میلی‌متر مشاهده‌پذیر شوند. جایزۀ نوبل شیمی ۱۹۲۵ به‌سبب تفسیر ناهمگنی[۲] کلوئید[۳]ها به او اعطا شد. ژیگموندی در وین[۴] زاده شد. در مونیخ درس خواند و در آلمان ماند. در ۱۹۰۸، در گوتینگن[۵] استاد شد. از ۱۸۹۷ تا ۱۹۰۰، در شرکت تولید شیشه[۶]، واقع در ینا[۷]، کار می‌کرد. در آن‌جا به مطالعه در زمینۀ شیشه‌های کدر و رنگی علاقمند شد و نوعی شیشۀ شیری‌رنگ اختراع کرد. این امر علاقه او را به بررسی کلوئیدها برانگیخت، زیرا مجموعه‌های کلوئیدی حالتی کدر یا رنگی به شیشه می‌دهند. اعتقاد او مبنی بر جداشدن ذرات معلق در سُل‌های طلایی از طریق بار الکتریکی عموماً پذیرفته شد. این گونه سل[۸]ها در تحقیقات بعدی او در زمینۀ کلوئیدها، به‌منزلۀ سیستم‌های مدل در نظر گرفته شدند. ژیگموندی با استفاده از اولترامیکروسکوپ توانست تعداد ذرات یک جسم خاص را محاسبه کند و به‌شکلی غیرمستقیم اندازۀ ذرات را نیز تخمین بزند. او نشان داد که تغییرات رنگی در سُل‌ها ناشی از تغییرات اندازۀ ذرات است. این تغییرات هنگام افزایش نمک‌ها و براثر کواگولاسیون[۹] صورت می‌گیرند. همچنین، نشان داد افزودن عواملی نظیر ژلاتین[۱۰]، با محدود کردن کواگولاسیون، منجر به پایداری کلوئید می‌شوند.