لیتلتون، ریموند (۱۹۱۱ـ۱۹۹۵)

لیتِلْتون، رِیموند (۱۹۱۱ـ۱۹۹۵)(Lyttleton, Raymond)

اخترشناس انگلیسی و متخصص فیزیک‌ نظری. کارهایش بر تحول ستاره‌ها و ترکیباتشان متمرکز بود و همچنین، دربارۀ ماهیت منظومۀ خورشیدی تحقیق می‌کرد. در نزدیکی بیرمنگام زاده شد و در کیمبریج انگلستان، و سپس پرینستون امریکا درس خواند. پس از بازگشت به کیمبریج در ۱۹۳۷، با همکاری فرِد هویل پژوهشکده‌ای در زمینۀ اخترشناسی نظری تأسیس کرد. سِمت‌های علمی متعددی برعهده داشت که عضویت در آزمایشگاه پیش‌رانش جِت در کالیفرنیا (۱۹۶۰) ازجملۀ آن‌ها بود. در ۱۹۳۹، لیتلتون و هویل وجود هیدروژن بین‌ستاره‌ای را در مقیاس وسیع اثبات کردند، در حالی‌که بیشتر اخترشناسان آن‌زمان معتقد بودند فضا عاری از گاز بین‌ستاره‌ای است. در اوایل دهۀ ۱۹۴۰، آن دو از پیشرفت‌های جدید فیزیک هسته‌ای برای حل مسائل تولید انرژی در ستاره‌ها استفاده کردند. لیتلتون در ۱۹۵۳، تک‌نگاشتی در زمینۀ پایداری توده‌های مایع در حال چرخش منتشر ساخت و بعد از آن، این اصلِ موضوع را مطرح کرد که هستۀ مایع زمین براثر تغییر حالت ناشی از تأثیرات مشترک فشار و دمای شدید تولید شده است. همچنین، بر اهمیت هیدرودینامیکی هستۀ مایع در فرآیندهای حرکت تقدیمی و رقص محوری زمین تأکید داشت. در ۱۹۵۹، با همکاری هرمان بوندی کیهان‌شناس، نظریۀ الکتروستاتیکی انبساط عالم را مطرح ساخت.

 

---