حامی، زبان های

حامی، زبان‌های

شاخه‌ای بزرگ از خانوادۀ زبان‌های سامی و حامی، رایج در افریقا. منشأ زبان‌های حامی و سامی مشترک و خاستگاه اصلی آن احتمالاً صحرای افریقای کنونی بوده است. این دو گروه زبانی در حدود هزاره‌های هشتم تا ششم پ‌م از یک زبان مادر مشتق شدند. گروه سامی در آسیای غربی و جنوب غربی و زبان‌های حامی در افریقا تکوین و تکامل یافتند. مهم‌ترین زبان‌های شاخۀ حامی عبارت‌اند از بربری، قبطی، اَمهَری، کوشی و چادی. زبان بربری (بربری ـ لیبیایی) در سراسر شمال افریقا، از مصر تا سنگال پراکنده است و گویش‌های بسیار متفاوت دارد. قبطی زبانی تقریباً منقرض شده است و فقط زبان مذهبی مونوفیزیک‌های قبطی مصر و احتمالاً چند روستای این کشور است. بخشی از مردم اتیوپی به زبان اَمهَری سخن می‌گویند. به کوشی در سودان و اریتره تکلّم می‌شود و زبان چادی در نیجریه، نیجر و بخش‌هایی از چاد و افریقای مرکزی رایج است. واژه‌های فراوان از عربی، لاتین و زبان‌های افریقایی جنوب صحرا در این زبان‌ها به وام گرفته شده است.