ژاپنی، زبان

ژاپُنی، زبان
زبان گفتاری و نوشتاری مردم ژاپن و جمعیتی کثیر از اهالی جزایر ریوکیو، کره، تایوان و بخش‌هایی از ایالات متحده و برزیل. منشأ زبان ژاپنی به‌درستي دانسته نیست، امّا برخی از دانشمندان به‌دلیل شباهت دستوری آن با زبان کره‌ای، زبان ژاپنی را با کره‌ای خویشاوند می‌دانند. برخی زبان‌شناسان نیز هردو زبان ژاپنی و کره‌ای را جزو زبان‌های آلتایی طبقه‌بندی می‌کنند. ژاپنی، تا اندازه‌ای مختصات زبان‌های پیوندی را دارد، فاقد نواختار، امّا آهنگین است. یکی از خصوصیات زبان ژاپنی خطاب احترام‌آمیز است و ساختار آن بسته به موقعیت اجتماعی گوینده، شنونده و سوم شخص تغییر می‌کند. ژاپنی‌ها خط خود را در قرون ۳ و ۴م از چینی‌ها اقتباس کردند، امّا در قرن ۸م با افزودن دو نوع مصوت، آن را با زبان خود متناسب ساختند. این خط معمولاً به‌صورت عمودی از بالا به پائین و از راست به چپ نوشته می‌شود. در متون علمی گاه نوشتار افقی و از چپ به راست است. دشواری خواندن و نوشتن سبب شد که از جنگ جهانی دوم به بعد علایم نوشتاری را ساده‌تر و شمار آن‌ها را به ۲۰۰۰ محدود کنند.