فواز، زینب (لبنان ح ۱۸۵۰ـ۱۹۱۴)
فَوّاز، زینَب (لبنان ح ۱۸۵۰ـ۱۹۱۴)
شاعر رمان‌نویس و نمایش‌نامه‌نویس از پیشروان نهضت زنان در مصر. در خانواده‌‌ای تهی‌دست زاده شد و در خانۀ حاکم محلی کار می‌کرد. خواندن و نوشتن را از همسر حاکم آموخت. از زندگی او و علت رفتنش به بیروت و اسکندریه چندان نمی‌دانیم. در مصر، نظر حَسَن حُسنی پاشا طُوَیرانی، صاحب‌امتیاز روزنامۀ النیل، را جلب کرد و با حمایت او آموزش خود را ادامه داد. آثارش دربارۀ حقوق زنان و موضوعات دیگر در النیل چاپ می‌شد. نوشته‌هایش راجع به زنان در آن زمان جسورانه و آکنده از بینشی نو بود. نوشته‌ها و برخی اشعارش با عنوان رسائل زینبیه چاپ شده است. فرهنگ زندگی‌نامۀ زنان را با نام مروارید پراکنده در میان زنان خلوتخانه‌ها تألیف کرد (۱۸۹۴). از آثار دیگر اوست: فرجام نیک یا زن زیبا (رمان، ۱۸۹۹)؛ کوروش، نخستین پادشاه پارس (رمان، ۱۹۰۵)؛ هوی و وفا (نمایش‌نامه، ۱۸۹۳).