سراجی خراسانی، سراج الدین ( ـ دهلی ۶۵۱ق)

سِراجی خراسانی، سراج‌الدین ( ـ دهلی ۶۵۱ق)

شاعر ایرانی. از مردم روستای سگزآباد نیشابور بود. علوم ریاضی و اخترشناسی و ادب فارسی و عربی را در خراسان آموخت. بیشتر زندگی‌اش را در مکران گذراند و بسیاری از دولتمردان و شاهان آن دیار را مدح گفت. پس از چندی به هند رفت و به دربار شمس‌الدین ایلتتمش، پادشاه دهلی، پیوست و ستایشگر بسیاری از بزرگان و دولتمردان آن‌جا شد. سرانجام در دهلی به قتل رسید. سراجی شاعری قصیده‌سرا و مداح بود و به سبک خراسانی شعر می‌سرود. دیوان او به کوشش نذیر احمد چاپ شده است (علیگر، ۱۳۵۱ش).