فرنجیه، سلیمان (۱۹۱۰ـ۱۹۹۲ )
فَرَنْجیِه، سُلِیمان (۱۹۱۰ـ۱۹۹۲ )
سیاستمدار مسیحی مارونی، اهل لبنان، از اوت ۱۹۷۰ تا سپتامبر ۱۹۷۶ رئیسجمهور آن کشور. رقیب جدی طوایف سیاسی محافظهکار مارونی شمعون[۱] و جمایل[۲] بود و از ۱۹۶۰ به عضویت پارلمان لبنان درآمد. از ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۱ و از ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۰ مقام وزارت داشت. در اوت ۱۹۷۰ پارلمان لبنان او را، که فقط با یک رأی بر الیاس سرکیس[۳] پیشی گرفته بود، به ریاست جمهوری برگزید. او، که از مخالفان همکاری با اسراییل بود، در طی آخرین سال ریاست جمهوریاش، هرچه بیشتر به سوریه نزدیک شد و در اوایل ۱۹۷۶ سوریه را به مداخلۀ نظامی دعوت کرد. در اواخر دهۀ ۱۹۷۰، میان شبهنظامیان مارادا[۴]، وابسته به طایفۀ فرنجیه، و شبهنظامیان فالانژیست[۵] طایفۀ جمایل، که تعدادشان بیشتر بود، درگیریهایی رخ داد. موفقیت بیشتر با فالانژیستها بود و آنان در ژوئن ۱۹۷۸ آنتوان[۶]، فرزند سلیمان فرنجیه، و عروس و نوهاش را بهقتل رساندند. این حادثه سبب شد که فرنجیه در فاصلۀ ۱۹۸۳ تا ۱۹۸۴ در قالب جبهۀ نجات ملیِ[۷] مخالف جمایل به شبهنظامیان مسلمان سنی رشید کرامی[۸] و شبهنظامیان مسلمان دروزی[۹] ولید جمبلات[۱۰] بپیوندد. فرنجیه از حامیان قرارداد طائف[۱۱] برای تشکیل رژیمی اصلاحطلب با رهبری سوریه بود. این قرارداد با قراردادی که او در ۱۹۷۶ تنظیم کرد اما از سوی اردوی مسلمانان و فلسطینیان رد شد، شباهت داشت. فرنجیه فرزند خانوادهای سرشناس از مسیحیان مارونی بود. در منطقۀ زغرطه[۱۲] واقع در کوهستان شمالی لبنان بهدنیا آمد، برادر بزرگترش، حامد فرنجیه[۱۳]، در ۱۹۵۲ نامزد احراز مقام ریاست جمهوری بود و پیش از آن نیز وزارت امور خارجه را برعهده داشت. سلیمان شبهنظامیان مارادا وابسته به طایفۀ فرنجیه را سازماندهی کرد و در ۱۹۵۷، پس از حملۀ قلبی برادر بزرگترش، در مقام رهبر طایفۀ فرنجیه پا به عرصۀ سیاست گذاشت.