القمر، سوره

اَلْقَمَر، سوره

سورۀ شمارۀ ۵۴ به‌ترتیب مصحف و ۳۷ به‌ترتیب نزول، از سوره‌های مکی قرآن در ۵۵ آیه و ۳۴۲ کلمه. در آیۀ اول آن به قمر و معجزۀ شقّ‌القمر (ازهم‌شکافتن ماه) به‌ دست پیامبر (ص)، که خواستۀ مشرکان بود، اشاره شده است. از این رو، نام دیگر آن «اقتربت» یا «اقتربت‌السّاعة» است. در بعضی روایات آمده که این سوره در تورات «مُبَیَّضَه» (سفیدی و روشنی) نامیده شده است. از نظر حجم، از سوره‌های «مفصّلات» و از گروه «طِوال» و حدود نیم حزب است. مضامین اصلی آن عبارت‌اند از توصیف‌هایی از قیامت، اشاراتی به داستان حضرت نوح (ع) و قوم ثمود، حضرت لوط (ع) و قوم او و توصیفی از مقام و منزلت بهشتیان.