بقره، سوره

بَقَره، سوره
سورۀ شمارۀ ۲ به‌ترتیب مصحف و ۸۷ به‌ترتیب نزول، از سوره‌های مدنی قرآن در ۲۸۶ آیه و ۶۱۵۶ کلمه و بزرگ‌ترین سورۀ قرآن. نام بقره (گاو یا گاو ماده) اشاره است به داستان گاو بنی‌اسرائیل (آیات ۶۷ـ۷۳). نام‌های دیگر آن «فسطاط‌القرآن» و «سَنام‌القرآن» است. بلندترین آیۀ قرآن، که آیۀ دَین (تداین یا مداینه) نام دارد، آیۀ ۲۸۲ از همین سوره است. اولین سوره از سوره‌های هفت‌گانۀ طِوال و اولین سوره از سوره‌های ۲۹‌گانه‌ای است که با حروف مقطعه «الم» آغاز می‌شود. از سوره‌های فقهی قرآن است که احکام فقهی آن (۱۳۰ حکم) بیشتر از سوره‌های دیگر است. آیةالکرسی آیۀ ۲۵۵ آن است. بعضی از مضامین اصلی آن عبارت‌اند از بیان اصول عقاید و ذکر ادلۀ توحید، آفرینش انسان، داستان قوم‌ بنی‌اسرائیل، احکام روزه، اعتکاف، وصیت و پرهیز از حیف‌ و میل اموال یتیمان.