تغابن، سوره

تَغابُن، سوره
سورۀ شمارۀ ۶۴ به‌ترتیب مصحف و ۱۰۸ به‌ترتیب نزول، از سوره‌های مدنی (به قولی مکی) قرآن در ۱۸ آیه و ۲۴۲ کلمه. در آیۀ ۹ این سوره، روز قیامت، «یوم‌التغابن» (روز غبن و حسرت) نامیده شده ‌است. از نظر حجم، از سوره‌های «مفصِّلات» و نسبتاً کوچک قرآن است. ششمین سوره از سوره‌های «مسبّحات» است که اشاره به نیایش خداوند از سوی همۀ موجودات دارد و با یُسَبِّحُ لِله آغاز می‌شود. مضامین اصلی آن عبارت‌اند از معاد؛ مسئلۀ آفرینش انسان به نیکوترین صورت؛ چند دستور اخلاقی و اجتماعی، مانند توکل به خدا، پسندیدگی قرض‌الحسنه و اجتناب از بخل.