توبه، سوره

سورۀ شمارۀ ۹ به‌ترتیب مصحف و ۱۱۳ به‌ترتیب نزول، از سوره‌های مدنی قرآن در ۱۲۹ آیه و ۲۵۰۶ کلمه. کلمۀ «توبه» با مشتقات آن، مکرر (هفده بار) در این سوره به‌کار رفته است. نام دیگر آن «برائت» است، زیرا با این کلمه آغاز می‌شود و حکم برائت از مشرکان و قطع رابطه با آنان در آن صادر شده و برای تأکید آن، به خلاف سوره‌های دیگر، بدون «بِسْم‌ الله ‌الرَّحمنِ الرَّحیم» نازل ‌شده است. از نظر حجم، آخرین سوره از سوره‌های هفت‌گانۀ طِوال و حدود یک جزء است. مضامین اصلی آن عبارت‌اند از دستور قطع رابطه با مشرکان و منافقان و اشاره به ساخت مسجد ضرار به دست منافقان و حکم آن.