رعد، سوره

رَعد، سوره

سورۀ شمارۀ ۱۳ به‌ترتیب مصحف و ۹۶ یا ۹۸ به‌ترتیب نزول، از سوره‌های مدنی قرآن در ۴۳ آیه و ۸۵۴ کلمه. وجه تسمیۀ این سوره اشاره به پدیدۀ «رعد» یا «تندر» و تسبیح‌گفتن آن است. هفتمین سوره از سوره‌‌هایی است که با حروف مقطعه «الر» آغاز می‌شود. دومین سوره از سوره‌های چهارده‌گانه‌ای است که سجده دارد (آیۀ ۱۵ که سجدۀ آن مستحب است). از نظر حجم، بعد از سورۀ انفال، دومین سوره از سوره‌های «مثانی» و نسبتاً متوسط قرآن است (کمتر از نیم جزء). مضامین اصلی آن عبارت‌اند از توحید، معاد، و وحی.