فلق، سوره

فَلَق، سوره
سورۀ شمارۀ ۱۱۳ به‌ترتیب مصحف و ۲۰ به‌ترتیب نزول، از سوره‌های مکّی قرآن در ۵ آیه و ۲۳ کلمه. در آیۀ اوّل این سوره از ربّ‌الفلق (پروردگار فلق) نام رفته است. نام دیگر آن «مُعَوَّذه» در معنای پناه‌بردن است. این سوره را با سورۀ ناس مُعَوَّذتین نامند. از سوره‌های «مفصّلات» و «قصار» (هفت سورۀ کوتاه آخر قرآن به‌اضافۀ سورۀ فاتحه) است. مضمون اصلی آن آموزش پیامبر (ص) و مسلمانان به پناه‌بردن به خداوند، از شر آفریده‌هایش، است.