امامی، سیدحسن (تهران ۱۲۸۲ـ۱۳۵۸ش)
اِمامی، سیِّدحسن (تهران ۱۲۸۲ـ۱۳۵۸ش)
| سیدحسن امامی | |
|---|---|
| زادروز |
تهران ۱۲۸۲ش |
| درگذشت | سوییس ۱۳۵۸ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشنامه دکتری حقوق، تحصیلات حوزوی تا درجه اجتهاد (حوزه علمیه نجف) |
| شغل و تخصص اصلی | روحانی |
| شغل و تخصص های دیگر | سناتور و نماینده مجلس شورای ملی ایران و استاد حقوق مدنی در دانشگاه تهران |
| آثار | حقوق مدنی (۶ جلد) |
| گروه مقاله | دین اسلام |
| خویشاوندان سرشناس | حاج میرزا ابوالقاسم امام جمعه (پدر) |
| جوایز و افتخارات | استاد ممتاز دانشگاه تهران، استاد اعظم لژ فراماسونری ایران |
امام‌جمعۀ تهران، سناتور و نمایندۀ مجلس شورای ملی ایران و استاد حقوق مدنی در دانشگاه تهران. فرزند حاج میرزا ابوالقاسم امام‌‌جمعه بود و تحصیلات حوزوی را تا درجۀ اجتهاد در حوزۀ علمیه نجف به‌‌پایان برد و سپس از دانشگاه لوزان سوئیس دانشنامۀ دکتری حقوق گرفت. پس از بازگشت به استخدام وزارت دادگستری درآمد و پس از فوت عمویش، به‌جای وی، به امامت جمعۀ تهران و ریاست مسجد سلطانی رسید. امامی در دورۀ هفدهم مجلس شورای ملی از مهاباد به نمایندگی انتخاب شد و به ریاست مجلس رسید ولی بعد از واقعۀ سی‌ام تیر ۱۳۳۱ش از این سمت استعفا کرد و دیگر به مجلس بازنگشت. همچنین در دورۀ دوم مجلس سنا به‌عنوان سناتور انتخابی از تهران انتخاب شد. در ۱۳۳۶ش برای تدوین کتابی در زمینۀ حقوق مدنی به لوزان سوئیس سفر کرد و ۶ جلد کتاب حقوق مدنی را به رشتۀ تحریر در آورد. این مجموعه هنوز هم یکی از اصلی‌ترین مراجع و منابع در این رشته به‌شمار می‌آید و بارها تجدید چاپ شده است. وی در ۱۳۴۶ش به‌عنوان استاد ممتاز دانشگاه تهران برگزیده و در ۱۳۴۷ بازنشسته شد. او فراماسون و استاد اعظم لژ فراماسونری ایران بود. امامی در دی ۱۳۵۷ش، پس از رفتن شاه از ایران، به سوئیس رفت و در همان‌جا درگذشت.