یثربی، سید یحیی (تکاب ۱۳۲۱ش- )

سید یحیی یثربی;
زادروز	تکاب ۱۳۲۱ش;
ملیت	ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل	دکتری در رشته فلسفه و حکمت اسلامی از دانشگاه تهران
شغل و تخصص اصلی	پژوهشگر فلسفه و عرفان
خویشاوندان سرشناس	عرفان، فلسفه، منطق و کلام
جوایز و افتخارات	عرفان نظری (۱۳۷۲)؛ فلسفه امامت (۱۳۷۸)

یَثْرِبی، سیّد یحیی (تکاب ۱۳۲۱ش- )

پژوهشگر ایرانی فلسفه و عرفان. تحصیلات ابتدایی را در زادگاه خود گذراند (۱۳۳۴ش) و سپس مقدمات علوم حوزوی را در حوزۀ علمیۀ زنجان آموخت و بعد از آن عازم حوزۀ علمیۀ قم شد (۱۳۳۷) و به فراگیری فقه و علوم عقلی پرداخت (۱۳۴۴). دوره‌های کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری را در رشتۀ فلسفه و حکمت اسلامی در دانشکدۀ الهیات دانشگاه تهران (۱۳۴۶ـ۱۳۵۸) گذراند و به تدریس در دانشگاه پرداخت. او مدیر گروه فلسفه دانشگاه تبریز، رئیس دانشکدۀ الهیات دانشگاه تربیت معلم تبریز، رئیس دانشگاه کردستان، رئیس پژوهشکدۀ حکمت و دین‌پژوهی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشۀ اسلامی بوده و استاد دانشگاه علامه طباطبایی نیز بوده است. علاوه‌بر مقالات بسیار در نشریات گوناگون، از دیگر آثار اوست: فلسفۀ عرفان (۱۳۶۶)؛ سیر تکاملی و اصول و مسائل عرفان و تصوف (۱۳۷۶)، الهیات نجات ابن‌سینا (۱۳۷۰)؛ عرفان نظری (۱۳۷۲)؛ فلسفۀ امامت (۱۳۷۸)؛ عیار نقد (۱۳۷۸)؛ خودکامگی و فرهنگ (۱۳۷۹)؛ دین و عرفان (۱۳۷۸)؛ عرفان و شریعت (۱۳۸۱)؛ عرفان عملی در اسلام (۱۳۸۲)؛ نقد غزالی (۱۳۸۳)؛ زبانه‌های شمس و زبان مولوی (۱۳۸۶)؛ روشن‌اندیشی و روشنفکری (۱۳۸۶).