فابری، شارل (۱۸۶۷ـ۱۹۴۵)
فابْری، شارل (۱۸۶۷ـ۱۹۴۵)(Fabry, Charles)
فیزیک‌دان فرانسوی. در زمینۀ نورشناسی[۱] تخصص داشت و روش‌های خاصی را برای اندازه‌گیری دقیق آثار تداخل طراحی کرد. در اختراع وسیله‌ای مشارکت داشت که به تداخل‌سنج فابری‌ـ پرو[۲] معروف شد. در ۱۹۱۳، نشان داد که اوزون در جوّ بالایی فراوان است و تابش فرابنفش خورشید را جذب می‌کند و مانع از رسیدن آن به سطح زمین می‌شود. در مارسی[۳] زاده شد و در اِکول پلی‌تکنیک[۴] پاریس و دانشگاه سوربون[۵] درس خواند. در ۱۹۰۴، در دانشگاه مارسی به‌مقام استادی رسید. در ۱۹۱۴، وزارت اختراعات او را به پاریس فراخواند تا دربارۀ پدیده‌های تداخل در امواج نور و صوت تحقیق کند. در ۱۹۲۱، استاد فیزیک سوربون شد. از ۱۸۹۶ تا ۱۹۰۶، آلفرد پرو[۶] (۱۸۶۳ـ۱۹۲۵) و فابری در زمینۀ طراحی و کاربرد اختراع مشترکشان فعالیت می‌کردند. دستگاهی که آن‌ها اختراع کردند شامل دو تیغۀ موازی از کوارتز یا شیشۀ نیمه‌نقره‌اندود است. نور تولیدشده در منبع به‌‌صورت پرتوهایی درمی‌آید که پیش از کانونی‌شدن در این دستگاه، به دفعات متعددی بازتابیده می‌شوند. این پرتوها وقتی که در صفحۀ کانونی دستگاه دوباره به یکدیگر می‌رسند، به‌‌صورت سازنده[۷] یا ویرانگر[۸] با هم تداخل می‌کنند و این امر، منجربه تولید نوارهای روشن و تاریک می‌شود. این دستگاه را سنجۀ فابری‌ـ پرو[۹] می‌نامند. فابری در ۱۹۰۶، با هانری بویسون[۱۰] شروع به همکاری کرد و در ۱۹۱۴، با تداخل‌سنج اثر دوپلر[۱۱] را برای نور تأیید کردند.