میشا شهبازیان
| میکائیل شهبازیان | |
|---|---|
| زادروز |
اردبیل 1283ش |
| درگذشت | 1355ش |
| ملیت | ایرانی |
| نام‌های دیگر | میشا شهبازیان/ میخائیل شهبازیان |
| تحصیلات و محل تحصیل | مدرسه‌ی صنایع مستظرفه |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| آثار | کلیسای تادئوس مقدس |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه‌سازی |
| جوایز و افتخارات | |
میکائیل شهبازیان (اردبیل 1283- 1355ش)
(یا: میشا شهبازیان/ میخائیل شهبازیان) نقاش ارمنی‌تبار ایرانی. او که از خانواده‌ای مهاجر بود، در اردبیل متولد شد و از همان دوران کودکی به نقاشی علاقه‌مند شد. در آغاز، آموختن نقاشی را به مدت چهار سال در مدرسه‌ی کمال‌الملک (مدرسه‌ی صنایع مستظرفه) شروع کرد. بعد از آن، دو سال نزد یک نقاش روسی به نام پل مارکی آموزش دید. میشا مدتی را هم برای آموختن نقاشی در تفلیس گذراند. او کم‌تر تابلو می‌فروخت و مخارج زندگی خود را از طریق نوازندگی تامین می‌کرد. شهبازیان جزو اولین آبرنگ‌کارانی است که ساده و سریع کار ساخته و رنگ‌های شفاف را به خوبی در آثارش نشانده است. او به غیر از آبرنگ، در طراحی سریع از منظره نیز توانایی قابل توجهی داشته است. در آثار شهبازیان بخش زیادی از مناظر شهری و روستایی ایران به صورت مستند به ثبت رسیده است. بقاع متبرکه و اماکن تاریخی ایران نیز موضوع تعدادی آثارش بوده است. به خاطر پرکاری میشا و تنوع آثارش، روایت ساده‌ای از مناظر، عمارت‌ها، چهره‌ها و زندگی گوشه و کنار ایران در نقاشی‌هایش قابل مشاهده است.
از مهم‌ترین نمایشگاه‌های شهبازیان می‌توان به این‌ها اشاره کرد: نمایشگاه سال 1327 در انجمن روابط فرهنگی ایران و شوروی (وکس[۱])، نمایشگاه سال 1350 در کلوب ارمنیان تهران و نمایشگاه اردی‌بهشت 1352 به همراه وارطانیان در گالری خانه‌ی آفتاب. دو تابلوی کرمان و کلیسای تادئوس مقدس از آثار معروف و شناخته شده‌ی او به شمار می‌آیند. نوزده سال بعد از درگذشت میکائیل شهبازیان، در بیست و نهم شهریور 1369، نمایشگاهی از آثار او در هتل همای تهران برپا شد.
شهبازیان در زمره‌ی گروهی از هنرمندان مهاجر ارمنی شمرده می‌شود که به نقاشان مکتب آبرنگ اصفهان یا نقاشان جلفای نو شهرت دارند، و تاثیر فراوانی در معرفی و رواج نقاشی اروپایی در ایران داشته‌اند.
منابع:
- ↑ Voks