ایذه، شهر
| ایذه، شهر | |
|---|---|
| استان | خوزستان |
| شهرستان | ایذه |
| جمعیت | 119,399نفر (1395ش) |
| موقعیت | ۴۵۸کیلومتری جنوب غربی تهران و ۱۲۶کیلومتری شمال شرقی اهواز، سر راه اهواز به شهرکرد و اصفهان |
| نوع اقلیم | معتدل مایل به گرم و نیمه‌خشک |
| ارتفاع از سطح دریا | ۸۳۵متر |
| برخی بناهای مهم | پل سنگی ایذج، غار سلطان یا غار سلیمان |
ایذِه، شهر
(یا: ایذج) واقع در استان خوزستان و مرکز اداری شهرستان ایذه با ارتفاع ۸۳۵ متر، در ۴۵۸کیلومتری جنوب غربی تهران و ۱۲۶کیلومتری شمال شرقی اهواز، سر راه اهواز به شهرکرد و اصفهان، قرار دارد. اقلیم این شهر معتدل مایل به گرم و نیمه‌خشک و جمعیت آن 119,399نفر است (1395ش).
از مراکز تمدن باستانی است و قدرت آن به روزگار ساسانیان می‌رسد. بعد از اسلام، ایذج یا ایذه خوانده می‌شد و در دورۀ حکومت مغولان به مال‌امیر یا مالمیر موسوم بود. اوج رونق آن در زمانی بود که اتابکان لر بزرگ به قدرت رسیدند و این شهر پایتخت آنان شد. پس از آن، از رونق افتاد و رو به ویرانی نهاد که خرابه‌های آن در کنار شهر ایذۀ کنونی مشهود است. پل سنگی ایذج، که مورّخان آن را به عظیم توصیف کرده‌اند، نقوش برجسته و کتیبه‌های متعدد، غار سلطان یا غار سلیمان، قلۀ کژدم، و گورستان عهد اشکانی از مکان‌های تاریخی و دیدنی ایذه است.