ضیف، شوقی (مصر ۱۹۱۰م ـ ۲۰۰۵)
ضَیف، شوقی (مصر ۱۹۱۰م ـ ۲۰۰۵)
| شوقی ضَیف | |
|---|---|
| زادروز |
مصر ۱۹۱۰م |
| درگذشت | ۲۰۰۵م |
| ملیت | مصری |
| تحصیلات و محل تحصیل | لیسانس ادبیات عرب از دانشکدۀ ادبیات دانشگاه الازهر در 1935، فوق لیسانس در 1939و دکتری در 1942 |
| شغل و تخصص اصلی | محقق |
| شغل و تخصص های دیگر | مورخ و منتقد |
| آثار | مطالعاتی در شعر معاصر؛ عصر اسلامی؛ عصر دولت‌ها و امارت‌ها؛ با عقاد؛ همراه من (زندگی‌نامه‌اش در 2 جلد)؛ پژوهش ادبی و ادبیات عصر جاهلی |
| گروه مقاله | ادبیات عرب |
محقق، مورخ و منتقد مصری. تحصیلاتش را از مکتب‌خانه و با حفظ قرآن کریم و برخی ادعیۀ دینی آغاز کرد. در ۱۹۳۵، از دانشکدۀ ادبیات دانشگاه الازهر مدرک لیسانس ادبیات عرب گرفت. طه حسین، احمد امین و عبدالوهاب عَزّام از استادان او بودند. در ۱۹۳۹ با نگارش پایان‌نامه‌ای با موضوع نقد ادبی در کتاب الاغانی مدرک فوق لیسانس و در ۱۹۴۲ با نگارش هنر و مکتب‌های هنری در شعر عرب مدرک دکتری گرفت. وی از عالمان پرکار نسل خویش است و شمار آثار تألیفی و تحقیقی او در زمینۀ مطالعات ادبی و متون، نقد و تاریخ به حدود ۵۰ جلد می‌رسد. در ۱۹۹۲، ارجنامه‌ای را برای وی، به قلم برخی استادان دانشگاه‌های عربی، دانشکدۀ ادبیات دانشگاه قاهره منتشر کرد. عناوین برخی کتاب‌های وی عبارت‌اند از: مطالعاتی در شعر معاصر؛ عصر اسلامی؛ عصر دولت‌ها و امارت‌ها؛ با عقاد؛ همراه من (زندگی‌نامه‌اش در ۲ جلد)؛ پژوهش ادبی و ادبیات عصر جاهلی. دو کتاب اخیر به فارسی ترجمه شده است.