شیرازی، شیخ غلامعلی (قرن ۱۳ق)

فیلسوف و عارف، متخلص به «خانی» و «حکیم». از شاگردان آقا محمدرضا قمشه‌ای، ابوالحسن جلوه و مدرّس زنوزی است که به روایتی در جوانی درگذشته است. از این حکیم که در مدرسۀ سپهسالار تهران اقامت داشته تعلیقاتی نفیس بر اسفار و شرح فصوص قیصری موجود است که در آن تقریری نو از برهان صدیقین بر بنیاد وحدت شخصی وجود عرضه کرده است. افزون‌بر این از وی تصحیحی حکیمانه بر شرح فصوص قیصری با نقل حواشی استادش قمشه‌ای به خط بسیار خوشی موجود است که حاکی از توانایی علمی اوست.