طایف
طائِف
شهری در حجاز[۱]، در ۱۲۰کیلومتری جنوب شرقی مکه، واقع در عربستان سعودی، با ۴۱۰هزار نفر جمعیت (۱۹۹۱). چهارمین شهر بزرگ عربستان و در مسیر جادۀ ریاض به مکه است. ارتفاعش از سطح دریا ۱۶۸۰ متر، و شهری خوش آب‌وهوا و خوش‌منظره است. زمین‌های حاصل‌خیز و آب فراوان، آن را مستعد کشاورزی کرده و محصولاتش گندم، انواع میوه، به‌ویژه انگور و انار، و نیز سبزی‌های خوردنی است. پایتخت تابستانی عربستان سعودی شمرده می‌شود و شاه و شاهزادگان و دولتمندان عربستان در آن‌جا کاخ‌ها و کوشک‌های بزرگ و زیبا دارند. پیش از اسلام مرکز قبیلۀ ثقیف بود. تاجران ثقیف و قُرَیش نزد خسرو انوشیروان رفتند و او کسانی را به طائف فرستاد تا آن شهر را با برج و بارو مستحکم سازند. بر سر مالکیت طائف بین قبیله‌های عرب مکرر نزاع درمی‌گرفت. بُت لات در این شهر قرار داشت. در پیمان طائف میان پیامبر اسلام و ثقیف، این شهر، که تالی مکه بود، حَرَم اعلام شد. معاویه سدی در ۳۰کیلومتری شمال شرقی آن‌جا ساخت (۵۸ق) که هنوز محفوظ است. در اوایل اسلام، از آن‌جا که میوه‌های طائف به مکه صادر می‌شد، این شهر را «باغ حَرَم» می‌خواندند. ماجرای ابوسفیان و سمیّه و تولد زیاد بن ابیه، که در تاریخ عرب معروف است، در طائف اتفاق افتاد. حجّاج بن یوسف ثقفی نیز زادۀ این شهر بود. وهابی‌ها در اوایل قرن ۱۹ شهر را تاراج کردند. در ۱۸۱۳ به‌تصرف مصریان درآمد و سرانجام حسین بن علی، پادشاه حجاز، در جنگ با وهابیان طائف را تسخیر کرد (۱۹۳۴). امام یمن مدعی مالکیت آن‌جا بود، لیکن پیمان طائف (۱۹۳۴/۱۳۵۳ق) حاکمیت عربستان سعودی را بر آن رسمیت و قطعیت داد.
- ↑ Hajaz