نوری، عباس خان ( ـ۱۲۵۵ق)
نوری، عباس‌خان ( ـ۱۲۵۵ق)
صاحب‌منصب و خوشنویس ایرانی. میرزا عباس فرزند رضاقلی بیک از مردم نور مازندران بود. در دورۀ فتحعلی‌شاه قاجار (حک: ۱۲۱۲ـ۱۲۵۰ق) به تهران آمد و به‌علت حُسنِ مَحضر، سخندانی، و هنرمندی، ترقی بسیار کرد، مال فراوان جمع کرد و تا بیست سال در آسایش بود. در ۱۲۵۱ق به‌سبب بدخواهی اطرافیان از خدمات دولتی برکنار و اموالش مصادره شد. پس از مرگ جنازه‌اش را به نجف منتقل کردند و در گورستان وادی‌السلام به‌خاک سپردند. میرزا، معلم خط نداشت، در جوانی چند قطعه از خطوط میرعماد به‌دستش رسید، از روی آن‌ها مشق کرد و در اندک زمانی در نوشتن خط نستعلیق سرآمد آن دوران شد. علاوه بر مشق و کتابت، کتیبه‌نویسی هم می‌کرد و در روستای تاکر، در نور، آثاری از او بر‌جا مانده است. نوری هفت قلم را خوش می‌نوشت. فتحعلی‌شاه به او لقب «میرزای بزرگ» داده بود. قطعاتی را که به امر فتحعلی‌شاه از روی خطوط میرعماد می‌نوشت در کتابخانۀ موزۀ گلستان و مجموعه‌های شخصی موجود است.